Siyer nedir

Siyer, İslam din biliminde peygamberlerin, din büyüklerinin, halifelerin hayat hikâyesidir.

Siyer, divan edebiyatında sadece din büyüklerinin değil, hükümdarlar gibi önemli kişilerin hayat hikâyesi anlamında da kullanılır. Kısası Enbiya, hilye, mevlid, şemail kitapları Siyer ilmi altındaki başlıklardır.

Siyer, sire ve siret kelimelerinin çoğuludur ve hayat tarzı demektir. Karşıt anlamı suret'tir. Siyer-i nebi adıyla, İslam peygamberinin hayatını anlatan manzum ve mensur kitaplar ortaya çıkmıştır. Bu anlamda Siyer, Muhammed'in hayatı demektir. Hadis kitaplarında siyer başlığı ayrı bir bölümdür. Fıkıh kitaplarında da siyer başlığı vardır. Önemli eserler:

Siretü İbn İshak (İbn İshak)
Haza Kitabu Sireti Resulillah (İbn Hişam)
Sire (Vakidi)
Tarih (Taberi)
Tercümei Siretün Nebi (Darir)
Şevahidün Nübüvve (Lamii Çelebi)
Şemail (Tirmizi)
Mahmudus Siyer (Eyyüp Sabri Paşa)
Siyeri Celilei Nebeviye (İsmail Hakkı izmirli)



Siyer terimleri [değiştir]
Hanif: İbrahim'in dininden gelenler, muvahhid.

Adnani: Orta Arabistan'da yaşayan göçebe Araplar.

Kabe: Allah'ın evi, kutsal yer. Beytullah, Kutsal Ev de denir.

Halime: Muhammed'in sütannesi.

Abdülmuttalib: Dedesi. 578'de öldü. Oğulları: Ebu Talib, Ebu Leheb, Hamza, Abbas.

Burak : Miraca çıkarkenki atı.

Hılfülfüdul: İttifak.

Biset: Peygamber gönderilmesi.

Resul: Mucizesi ve kitabı olan peygamber.

Nebi: Mevcut dini yenileyen.

Vahiy: İlahi sözün kalpte zuhuru. Rüya, ses, Cebrail, doğrudan olarak dört kısım.

İlk Müslümanlar: Hatice, Ali, Zeyd, Ebubekir.

Mekkeli saldırganlar: Ebu Cehil, Ebu leheb, İbni Haris, Ümmü Cemil, Hind.

Habeşistan'a göç: 615'de Osman, Rukiyye, Cafer başkanlığında Hıristiyan Necaşi'ye sığınanlar.

Hamza: Peygamberin amcası ve sütkardeşi.

Ömer: Taha suresi okunurken müslüman olan Hattaboğlu.

Hüzün Yılı: 620'de Ebu Talib'in, Hatice'nin vefatları. Taif'teki kabilelerin peygamberi taşlaması.

Akabe Biatları: 621'de 12 ve 622'de 75 Medinelinin müslüman oluşu.

İsra: Peygamberin Mescidi Haram'dan Mescidi Aksa'ya geceleyin götürülmesi.

Mirac: Göğe çıkmak.

Hicret: 622'de Mekke'den Müslümanların Medine'ye göç etmesi. Son göç edenler: Peygamber, Ebubekir, Ali.

Ali: İlk erkek müslüman ve hicrette peygamberin yatağında yatmıştı. Ebu Leheb sayesinde hapisten çıktı. Kuba'da peygamber ve Ebubekir'e katıldı.

Ebubekir: İlk müslümanlardan. Muhammed'le Mekke'den hicret etti. Sevr mağarasında saklandılar. Develeriyle Medine'ye giderken Ümmü Mabed'de konakladılar.

Suraka: Muhammed ve Ebubekir'in ardından giden ödül avcısı. Atı kapaklandı.

Kuba: Hicrette Medine'den önce konaklanılan köy. İlk büyük mescid burada yapıldı.

Ranuna: Mescidi Cuma. İlk cuma kılınan yer.

Muhacirun: Mekke'den medine'ye göç edenler.

Ensar: Yardımcılar. Medineliler.

Eyüp el-Ensari: Medine'de peygambere evini tahsis eden ve 672'deki İstanbul kuşatmasında şehit olan sahabi.

Ashabı Suffa: Mescidi Nebevi'nin bir bölümünde yapılan sofada kalan ashab. İlk darülkurra.

Ezan: 623'de Bilali Habeşi'nin Ömer, Abdullah ibni Zeyd ve birkaç sahabinin de gördükleri rüya üzerine okumaya başladığı namaza çağrı.

Seriyye: Devriyeler. Hamza, Ubeyde ibni Haris, Sad ibni EbuVakkas, Abdullah ibni Cahş devriyeleri.

Gazve: Muhammed'in katıldığı devriye.

Bedir Savaşı: Mekkelilerle ilk büyük savaş. Yevmül Furkan. Ebu Leheb'in ölmesi, Ebu Süfyan'ın Mekke başkanı oluşu.

Uhud Savaşı: Muhammed'in yaralanması, Hamza başta olmak üzere birçok şehit verilmesi.

Biri Maune: Suffa ashabından yetmiş kişinin tuzağa düşürülmesi.

İfk vakası: Ayşe'nin kafile gerisinde gerdanlığını ararken yapayalnız kalması ve Safvan'a tesadüf ederek onunla Medine'ye dönmesinin Abdullah ibni Übeyy tarafından iftiraya dönüştürülmesi.

Ümmehati Müminin: Muhammed'in eşleri, müminlerin anneleridir. Hatice, Ayşe, Hafsa, Ümmü Seleme, Zeyneb b. Cahş, Zeyneb Mesakin, Mariye, Ümmü Habibe, Safiye.

Hendek Savaşı: 627 yılında Medine'nin savunma amacıyla etrafına hendek kazıldı.

Ahmediye: Muhammed'in hayatını anlatan manzum eserler. Muhammediye, Mahmudiye de denir.